مسابقه ماشین بازی کابوی ها در دشت ورامین و یک مطلب بی ربط

جمعه رفته بودم مسابقه خودروها شاسی بلند در دشت ورامین جاتون خالی حال داد
مسابقه متفاوتی بود با آدم های متفاوت این مسابقه بر خلاف باقی مسابقات اتومبیل رانی که اتومبیل ران هاش جون هستن راننده هاش بیشتر جون های سی سال پیش بودن تیپ ها هم بیشتر به شکارچی ها شبیه بود ن و کابوی
خلاصه واقعا سوار شدن به این خودروها و از تپه ها بالا پایین رفتن احساس جالبی داشت هر لحظه فکر می کنی ماشین الان شروع به قل خوردن می کنه هیجان مسابقه هم زیاد بود جوری که چند تا ماشین چرخ هاشون در رفت و یک سری هم چپ می شدن
مسابقه تو دشت ورامین و در بخشی از پارک طبیعی کویر بود که پر از حیوانات جور واجور هست سرما خیلی شدید بود طوری که من به خاطر اینکه فکر این سرمای استخون سوزو نمی کردم با یک کاپیشن و شال گردن رفتم اما سرما انقدر شدید بود که احساس می کردم پام دیگه حس نداره.

من در حال انجماد

پدر و پسر راننده

عکس های بیشتر در این اینجا

......................................

این مطلب خیلی بی ربطه به نوشته بالاست ولی الان که دارم این مطلبو می نویسم از خودم شاکیم
می گن همیشه یک سوزن به خودت بزن و یک جوال دوز به مردم
ما همه از هم اشکال می گیریم در حالیکه خودمون هم دچار مشکل هستیم
یک مثل الان وصف حال ما ایرانی هاست که تازه فهمیدم امروز خودم هم دچارش شدن
تعریف می کنند یک وزیری به شاهش میگه بیا مردمو امتحان کنیم شاه میگه چطوری
وزیر میگه یک نفر بذاریم دم دروازه هر کی می یاد یک شلاق بهش بزنه
شاه می گه بابا شورش میشه
وزیر میگه می خوام ثابت کنم ملت چقدر گلابی هستن
چند روز میگذره و صدای مردم از این طرح جدید در می یاد
شاه بر می گرده به وزیرش میگه دیدی گفتم شورش میشه
وزیر می گه نه بابا مردم فقط می گن برای اینکه دم دروازه معطل نشیم تعداد شلاق زن ها رو بیشتر کنید
تذکر: این داستان با کمی دست بردن توش و پاستوریزه شدن نقل شد
اما اینارو گفتم که بگم از خودم شاکیم چون فهمیدم این مشکل حتی به من هم سرایت کرده